Bajka

Zbłądziliśmy, gdzieś gdzie ciemno

I nie widać drogi dalszej.

Może ciągnie się  wieczne,

A może na końcu dopiero jest światło?

Naszych bujd nie ma w obłokach,

Brak ich też na ziemi.

Porażka innych - oto muzyka

Dla uszy tych co zawinili.

Nie byliśmy sprawiedliwi,

Piękno nam nie znane.

A podobno kochaliśmy,

Ale miłośc nie oddana

Sprowadziła nas do piekła

I tam się teraz sponiewieramy.

Na dwa fronty nas rozsiano.

Twarzą w twarz z wrogiem fałszywym,

Tym samym co kiedyś drogi był.

Walczymy dziś nie o sumienie

Choć krew może skropi ziemię

Nie o zasady bitwa stoczona będzie,

A o siłę, o przeznaczenie.

Ostatni uśmiech, ostatnie spojrzenie

To szczęście...? Nie, jego tu nie ma.

Nazywano to prawami podłymi

I mrocznymi dniami,

Pośród których czasem promyk słońca się pojawi.

Podobno to jedna z tych walk,

Co kresu nie znają.

To, co już stoczone,

A mimo to nadal trwałe.

To życie podłe, zalane łzami.

Bajka, gdzie książę księżniczki nie wybawi.

Ludum :*