Każdy jest nikim więcej, jak więźniem własnej gry.

Decyzja... Spontaniczna, szybka, może nawet nieprzemyślana. Jak zwał tak zwał, ale fakt faktem...

Tak więc widzimy (czytamy) się po raz kolejny :)
Znacie pewnie i mnie, i Rouse z naszych pierwszych blogów.
Zdecydowałyśmy stworzyć coś innego, coś co wyróżnia się z tłumu...
To chyba jeden z tych przypadków, gdzie łączął nie znajomości, a pasja.
Ale mniejsza...
Dostałam odpowidzialne zadanie: wstawić pierwszy post :D
Ale zacznijmy od początku, czyli kilka suchych słów wytłumaczenia:
- publikowana będzie głównie poezja oraz niedługie opowiadanka. Nie spodziewajcie się tu jakichś dłuższych opowieści, tego przynajmniej w planach nie było ;)
- częstotliwość...? W zasadzie to chyba same nie mamy pojęcia :P wena nie wybiera i to może być największy problem, ale nie dla tych, co umieją czerpać natchnienie ze wszystkiego, prawda? :D
- wygląd bloga, możliwe, że z czasem ulegnie zmianie. Przewidujemy dodania kilku podstron, może nawet napiszemy coś o sobie, kto wie...?
   To chyba wszystko :) tak więc prezentujemy pierwsze dzieło....

*******

"Każdy jest więźniem własnej gry i wszyscy, póki żyjemy jedynie podbijamy stawkę." ~ Emil Cioran

Dogramy partię,
Wygramy nawet grę
Odejdziemy z uśmiechem,
Znów udało się
Karty rozdane, może się poszczęści
Wieczór późny, każdy gra
Jeśli wystarczająco odwagi ma
Ryzyko to wielkie
Stracić wszystko w jedną noc
Tak... To niezwykły losu cios
Wygranym tylko pozazdrościć
Zgarnęli wszystko, nawet ości
Ale wrócą, zawsze wracają.
Noc za nocą tak przepłacają
Własnym zdrowiem,
Własnym sumieniem
Cóż poradzić...?
Gra jest uzależnieniem

~ Ludum

***

Dziś to na tyle :) trochę krótko, ale różnie będzie!
Pozdrawiamy i życzym dobrej nocy :)
Rouse Karmen i Ludum